منابع این جهان محدود است، اگر در جایی کسی ارتزاقی دارد در حال خوردن حقّ ماست و احتمالاً باید دندانهایش را در دهانش ریخت خاصه اگر سر به زیر نباشد، در معنای استعاری سلطهٔ غیر مدنی یا حذف فرد. آیا منابع عالم هستی محدود است، آیا اگر محدود بپنداریم خطّ بطلانی بر امکان اکتساب و تولید انسان نکشیده‌ایم فارغ از آنچه زمین در خود جای داده است، چه نوع افرادی چنین اندیشه‌هایی را می‌پسندند و برای اثبات آن از کدام حربهٔ مختصّ به انسان بهره برده‌اند. به نظر گستاخ بی خلّاقیّت دزدی چون آقای علی نیز به این مضمون اشاره داشته‌اند. پیشتر در خصوص منابع و محدودیّت آن احتمالاً اشاره داشته‌ایم، در مجموع شاید چنین به گمان برسد، چنین گمان برده‌ایم. هفده و بیست دقیقهٔ شنبه بیست آذر هزار و چهارصد شمسی. “شاید چنین به گمان برسد” افزوده شد، هفده و چهل و سه دقیقهٔ همین روز.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.